Desembre

Desembre

ME ACOMPAÑAN

martes, 31 de enero de 2012

UN CONILL TRANQUIL (Episodi del llibre en Peret)- UN CONEJO TRANQUILO(Episodio del libro En Peret)




DEL LIBRO "EN PERET", DE LA QUE FUE GRAN ESCRITORA LOLA ANGLADA, HE ESCANEADO ESTAS PAGINAS , QUE MÁS ABAJO TRADUZCO AL CASTELLANO.

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BONA NIT:
Demá comença el mes de Febrer i ara tradueixo al castellá aquest episodi del llibre "En Peret", de la que fou gran escritora Lola Anglada.
Desde Valencia amb carinyo.

BUENAS NOCHES:
Mañana empieza el mes de febrero y ahora traduzco al castellano este episodio del libro "En Peret", de la que fue gran escritora Lola Anglada .
Este libro hace muchos años que lo tengo en casa

F E B R E R O

Un conejo tranquilo

En la huerta, en el bancal de las espinacas, hay un conejo que está regalando a su paladar una buena verdura. En Peret que lo ve piensa:
-¡Es despierto este conejo!...¡Mirad que quieto está comiendo las espinacas!
Tom (el perro) hace rato que había olido al conejo. Lo ha visto primero que el chico, y no puede deshacer las gracias de todo un perro diligente, porque su pequeño amo le ha mandado que no lo persiga. Y Tom se impacienta, y en Peret que lo ve le dice:
-¡No te muevas de aquí! ¡Déjalo que coma tranquilamente, que a ti no te faltará tampoco un buen plato para comer!
-¡Si,si!-piensa el perro-ves diciendo.¡ Si lo ve tu padre!...
Como Tom está muy impaciente, el mozo le dice otra vez:
-¡Tom, no intentes ir!... ¡Déjalo en paz, que no seremos más pobres, por unos cuántas espinacas!


A Tom se le hace la boca agua

Tom, al ver el conejo, desea atraparlo. Se lo mira sacando la lengua. Y al ver la gracia que el conejo le hace, Peret piensa:
-¡Me jugaría una perdiz, que este chico aún le hará mimos a este conejote!
Mirad si este perro conoce bien a su amo, que no se equivoca nada.
En Peret se pone dentro del bancal de espinacas y se presenta al conejo. Y le dice muy respetuosamente:
-¡Buenos días señor conejo!
Cualquier conejo, delante de cualquier persona habría huído; pero cualquier conejo delante de Peret se está quieto. El Conejo se pone de pié encima de sus patas de atrás y el chico al verlo tan respetuoso también lo saluda y se aprietan las "manos".
Tom, que no puede dejar el sitio que su amo le ha mandado guardar, está
deseando de quimera, y refunfuña entre dientes:
-Habéis visto este conejote?...¡Vete a saber si es modesto o desvergonzado!..¡.Yo, ante la presencia del propietario de las espinacas, habría huído piernas ayudadme! ¡Qué poca dignidad!

La indignación de Tom

Tom se indigna. Si supieráis que quimera que tiene y que celos, al oir que Peret dice al Conejo:
-¡Pues mira, yo no habría creído que las espinacas te gustaran tanto!
¡Como núnca te había visto por el huerto!.
Y el Conejo respo9nde:
-Es la primera vez que vengo. Mi padre me envía, y me había advertido que no tuviera miedo de tí, al llegar aquí, sino que vigilara a tu perro, ¡que lleva malas trazas!
-Es verdad.¡ Mi perro es una cabeza de chorlito!
Estas palabras son una ofensa para Tom, que si no fuera leal a su amo, ya estaría persiguiendo al conejote. Y se indigna aún más al oir al Conejo que vuelve a decir:
-¡Tienes razón. Hace rato que veo como su boca se le hace agua sólo con mirarme! La madre ya me lo ha advertido; cuando he salido de la madriguera, me ha dicho-"¡ Hijo mío, ten cuidado con los perrotes!".
-¿Dónde vives?- le pregunta el niño.
-En el mismo bosquecillo de tu masía.¿Quieres venir?
-Si quieres ahora mismo. Te agradezco la invitación.
-Solamente que no vas a caber en la madriguera. En casa somos muchos de familia y tenemos el sitio justo.
-¿Tan pequeñito como soy?
-Probemos.Pero deja a tu perro, que el padre es muy formal, y no quiere bullicio,-dice el Conejo, lamiéndose los morritos del buen sabor de las espinacas que aún le encuentra.


¡Hacía el bosquecillo!

En Peret sigue al Conejo. Tom no está contento de no ir y sigue detrás.
Al entrar en la madriguera, el Conejo le advierte:
-Si quieres entrar en casa, vístete de conejo:tengo hermanitos pequeños y al ver a un chico se asustarían.
En Peret le parece de no haber comprendido bien y dice:
-¿Qué dices conejo?...¿Qué tengo de vestirme de conejo?...¡Esto no!
- Haz lo que quieras. Yo te digo que si no te disfrazas de conejo, no entrarás.
-¡Es que yo querría entrar!
-¡Decídete.Que entras o no entras?..Venga, ves a disfrazarte de conejo!
-¡No, de conejo no...preferiría ser garza!-exclamó el chico.

El conejo se enfada

¿Por qué le gustará a Peret ser garza? Porque ve una arriba de un pino que se lo mira toda amorosa. El Conejo, que lo ve, se enfada y gira la espalda a Peret, y le dice:
-¡Así menosprecias, y menosprecias a los míos?...También cada día iré a tu huerto y me hartaré de espinacas! Y tu padre irá a tu huerto y encontrará el bancal bien parado!
Al chico le duelen estas palabras, porque el Conejo no habría de comportarss de esta manera habiendo estado tan bien recibido por el muchacho. En Peret bien podría decirle: "¡Si ves, ves,!...¡Ya diré a Tom que te clave el diente!
Pero Peret no es vengativo, ni rencoroso como no lo son los niños buenos y bien educados. Y en vez de decirle palabras soeces, le dice:
-Conejito, perdóname si te he ofendido. Yo te agradezco tu invitación. Pero no es muy acertado ser conejo, hoy. ¡Hoy, con el sol que hace, invita más estarse arriba de un pino, como las garzas, que no dentro una madriguera! ¡He aquí porque hoy no vengo contigo!
El Conejo ni se lo escucha; gira la cola y se mete en la madriguera.
Este gesto, no es muy fino, no lo hemos de criticar; ya sabemos que los pobres conejos no tienen una educación tan refinada como podemos tenerla los niños. Y en Peret, que conoce bien a los conejos y todas los animalitos, y se sabe hacer el cargo.

Espero os haya gustado.
Dulces sueños.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró


viernes, 27 de enero de 2012

AVUI FA 42 ANYS QUE ENS VAREM CASAR- HOY HACE 42 AÑOS QUE NOS CASAMOS



DE IZQUIERDA A DERECHA MI MADRE, EL PADRE DE MI MARIDO, NOSOTROS, MI PADRE Y LA TIA DE MI MARIDO


FUE UNO DE LOS DÍAS MÁS FELICES DE MI VIDA

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-


DISSABTE 28 DE GENER DEL 2012

BON DIA:
Avui fa 42 anys, que en Gabriel i jo varem unir les nostres vides, a la Parróquia de Sant Juan de Gracia (Barcelona).
He seleccionat unes poques fotografíes per compartirles amb vosaltres.
Puc dir que va ser unb dels días més feliços de la meva vida, estaba plena d´il-lusió, només tenía 20 anys i en Gabriel 26.
Que podría explicar, només varem festejar 16 mesos i aleshores no era com ara.
Pero puc dir amb orgull que ha sigut una de les decisions més acertades de la meva vida, i li dono gràcies a Déu, perque junts hem anat creixen i compartin tant les al-legrías com els moments durs que ens va portan la vida i si espero que estiguem junts fins que vingui la " Dama del Alba" a recullir a un dels dos, espero que tardi molts anys a visitarnos.
Tenim tres fills, i una preciosa neta de sis anys, son els fruits més volguts del nostre matrimoni.
Que tingueu un feliç cap de setmana.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENOS DIAS:
Hoy hace 42 años que Gabriel y yo unimos nuestras vidas en la Parróquia de San Juan Bautista de Gracia (Barcelona).
He seleccionado unas pocas fotografías para compartirlas con vosotros.
Puedo decir que fué uno de los días más felices de mi vida, estaba llena de ilusión sólo tenía 20 años y Gabriel 26.
Que podría contar, sólo estuvimos 16 meses de noviazgo y antes no era como ahora.
Pero puedo decir que fué una de las decisiones más acertadas de mi vida y le doy gracias a Dios porque juntos hemos ido creciendo y compartiendo tanto las alegrías, como los momentos duros que nos va llevando la vida y espero que estemos juntos hasta que venga la "Dama del Alba" a recoger a uno de los dos.
Espero que tarde muchos años en visitarnos.
Tenemos tres hijos y una preciosa nieta de seis años, son los frutos más queridos de nuestro matrimonio.
Que tengáis un feliz fin de semana.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró



miércoles, 25 de enero de 2012

EL SOL A LAS 18 H.


-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LA IMAGEN-

BONES TARDES:
Encare que a la fotografía, no ha sortit el color exacte, a les 18 h. el sol era vermell com una bola de foc, jo l´he volgut captar desde la meva terrasseta.
Germà Sol com et deia Sant Francesc d´Asis, i jo penso tot contemplante " Que formós i quan útil qu´ets!".
Gràcies al Creador per aquest regal qu´ ens has fet.
PAU I BÉ.

BUENAS TARDES:
Aunque en la fotografía, no ha salido el color exacto, a las 18 h. el sol estaba rojo como una bola de fuego, yo lo he querido captar desde mi terracita.
Hermano Sol como te llamaba san Francisco de Asís, y yo pienso contenplándote "¡Qué hermoso y útil que eres!.
Gracias al Creador por este regalo que nos ha hecho.
PAZ Y BIEN.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró.

lunes, 23 de enero de 2012

UN CANT A LA SOLIRARITAT I A L´ESPERANÇA-UN CANTO A LA SOLIRARIDAD Y A LA ESPERANZA- Algún día. ..



BON DIA 24-1-2012:
Encare no s´actualitzat la data del blog, son les 7,45 del matí.
Avui poso un video, que es un cant a la soliraritat i l´esperança.
PAU, AMOR I ARMONIA.
Desde Valencia amb carinyo

BUENOS DIAS 24-1-12:
Aún no se ha actualizado la fecha del blog, son las 7,45 de la mañana.
Hoy pongo un video, que es un canto a la soliraridad y a la esperanza.
PAZ, AMOR Y ARMONIA.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró
Dese Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera vilaró

SIMPLEMENT VOS DONO LES GRACIES-SIMP'LEMENTE OS DOY LAS GRACIAS

TERMINO DE ESCANEAR ESTA POSTAL, LA COMPRÉ EL OTRO DÍA EN LA LIBRERIA S. PABLO DE VALENCIA-
-SI QUERÉIS RECOGERLA OS LA DOY CON TODO MI CARIÑO-.

BON DIA:
Avui simplement vos vui donar les gracies per acompanyarme en aquest blog casolá.
Ara no tinc gaire temps, pero avui amb fa il-lusió regalarvos aquesta postal.
La veritat es que m´encanta comprar postals i de tant en tant en compro algunes.
Bé simplement aixó donarvos les gracies i si voleu la recolliu.
PAU, AMOR, ARMONIA, vos desitjo de cor desde Valencia.

BUENOS DIAS:
Hoiy simplemente quiero daros las gracias por acompañarme en este blog casero.
Ahora no tengo mucho tiempo, pero hoy me hace uilusión regalaros esta oistal.
La verdad es que me encanta comprar postales y de vez en cuando compro algunas.
Bien simplemente esto daros las gracias y si queréis la recogéis.
PAZ, AMOR, ARMONIA, os deseo desde Valencia, Montserrat Llagostera Vilaró.

sábado, 21 de enero de 2012

EL PESCADOR SATISFECHO

HE ESCANEADO ESTA IMAGEN DEL LIBRO QUE TENGO, GRAN ENCICLOPEDIA ILUSTRADA DE LOS PECES

-IMAGEN SACADA DE INTERNET-
ANTHONY DE MELLO,s.j. NACIÓ EN BOMBAY 1931- MURIÓ EN NEW YORK EN 1987



DE ESTE LIBRO QUE TENGO EN CASA HE COPIADO ESTA LECTURA
-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-
IMAGEN ESCANEADA DE LA PÁGINA DE ESTA LECTURA

BONA NIT:
Son les 21.30 i ja hem sopat. I per fi tinc una mica de temps.
He triat aquesta lectura del llibre d´Anthony de Mello, un jesuíta que va neixer i viurer a la India i que m´encanta la seva espiritualitat.
La lectura que copio es diu EL PESCADOR SATISFECHO.
DOLÇOS SONS.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat

BUENAS NOCHES:
Son las 21,30 y ya hemos cenado. Y por fin tengo un poco de tiempo.
He escogido esta lectura del llibre d´Anthony de Mello, un jesuíta que nació y vivió en la India y que me encanta su espiritualidad.
La lectura que copio se llama:

EL PESCADOR SATISFECHO

El rico industrial del Norte se horrorizó
cuando vió a un pescador del Sur
tranquilmente recostado contra su barca
y fumando una pipa.

"¿Por qué no has salido a pescar?"
le preguntó el industrial

"Porque ya he pescado bastante por hoy".
respondió el pescador.

"¿Y por qué no pescas más de lo que
necesitas?, insistió el industrial.

"¿Y qué iba a hacer con ello?".
preguntó a su vez el pescador.

"Ganarás más dinero", fue la respuesta.
"De este modo podrías poner un motor a tu
barca. Entonces podrías ir a aguas más
profundas y pescar más peces. Entonces
ganarías lo suficiente para comprarte
unas redes de nylon, con la que
obtendrías más peces y más dinero.
Pronto ganarías para tener dos barcas...
Y hasta una verdadera flota. Entonces
serías rico, como yo".

"¿Y qué haría entonces?, preguntó
de nuevo el pescador.

"Podrías sentarte y disfrutar de la
vida", respondió el industrial.

" ¿Y qué crees que estoy haciendo en
este preciso momento?", respondió
el satisfecho pescador

Es más acertado conservar la capacidad de disfrutar que ganar un montón de dinero.

-AUTOR ANTHONY DE MELLO-

DULCES SUEÑOS.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

viernes, 20 de enero de 2012

POEMA DE CRISTOBAL DE CASTILLEJO

ESCANEADO DE LAS TAPAS INTERIORES DEL LIBRO QUE TENGO EN CASA, LAS MEJORES POESÍAS DE AMOR ESPAÑOLAS
CRISTÓBAL DE CASTILLEJO (1492-1550)

-IMAGEN SACADA DE INTERNET-

BONES TARDES: Ara he triat aquest Poema de Cristóbal de Castillejo, que está en el llibre, que tinc a casa LAS MEJORES POESIAS DE AMOR ESPAÑOLAS.
Vos desitjo un feliç fi de setmana.
Desde Valencia amb carinyo.

BUENAS TARDES: Ahora he escogido este Poema de Cristóbal de Castillejo, que está en al libro que tengo en casa LAS MEJORES POESIAS DE AMOR ESPAÑOLAS.

CANCIÓN

Mis ojos, ¿qué os merecí,
qué buscáis ambos a dos
alegría para vos
y congoja para mí?

Vosotros vivís mirando,
yo muero porque miráis;
cuando vosotros gozáis,
yo lo pago deseando.

Claro me parece aquí
que tiene ordenado Dios
que no podáis vivir vos
sin que me matéis a mí.

-CRISTÓBAL DE CASTILLEJO-



Desde Valencia, amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró

martes, 17 de enero de 2012

ESTIMAR LES FEINES DEL DÍA A DÍA- AMAR LAS TAREAS DEL DIA A DIA

POSTAL QUE COMPRÉ EL OTRO DIA EN LA LIBRERIA S. PABLO(LAS PAULINAS)- SI LA QUERÉIS RECOGER, OS LA REGALO-

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LA IMAGEN-

BON DIA :

Avans d´ahir vareig comprar aquesta postal, junt amb unes altres i la frase m´encanta.
Sabeu aixó de procurar estimar lo que fas, es molt bonic i dificil, perque per més que que vull no puc estimar el netejar la casa, ja, ja..., pero mireu si en contes de fero rondinant o faig contenta per el mateix preu, soc més feliç.
Avans les mestressas de casa cantaven, mentres feian la feina.
Jo devegades amb poso la radio.
Ara bromes apart.La veritat es que si ens aixequem amb positivitat i amb el proposit de anar prenen-se amb filosofia i n´ha fent les coses amb optimisme el día es més sencill de portar.
Fa temps vareig llegir varios llibres de l´autor de la frase de la postal Paulo Coelho i es un escriptor que m ´agrada molt com escriu.
Uns dels seus llibres que amb van encisar son El Alquimista, El Peregrino de Compostela(Diario de un Mago), A Orillas del Rio Piedra me senté y lloré.
Bueno doncs acabo per avui, perque tinc de fer els esmorçars i hi vaig a posar tota la meva estimació, com diu la frase de la postal.
Desde
Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENOS DIAS:

Antes de ayer compré esta postal, junto con otras frases y me encanta.
Sabéis esto de poder amar lo que haces es muy bonito y dificil, porque por más que quiero no puedo amar el limpiar la casa, ja, ja..pero mirad si en vez de hacerlo refunfuñando lo hago contenta por el mismo precio soy más feliz.
Antes las amas de casa cantaban mientras hacían la faena.
Yo a veces me pongo la radio.
Ahora bromas aparte, la verdad es que si nos levantamos con positividad y con el propósito de irnos tomando con filosofía e ir haciendo las cosas con optimismo, el día a día es más sencillo de llevar.
Hace tiempo leí varios libros del autor de la frase de la postal Paulo Coelho y es un escritor que me gusta mucho como escribe.
Algunos de los libros que me encantaron son: El Alquimista, El Peregrino de Santiago de Compostela(Diario de Un Mago), A orillas del Rio Piedra, me senté y lloré.
Bueno, pues termino por hoy, pues tengo que hacer los desayunos y les pondré mi estimación, como dice la frase de la postal.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

domingo, 15 de enero de 2012

ALGUNES FOTOS DE LA BENEDICCIO D´ANIMALETS A LA MEVA PARRÒQUIA-ALGUNAS FOTOS DE LA BENDICIÓN DE ANIMALES EN MI PARRÓQUIA





ESTA SOY YO CON MI GATO CRISPIN, HE PEDIDO QUE ME LAS HICIERAN








ESTE MEDIODÍA HE HECHO ESTAS FOTOGRAFÍAS DE LA BENDICIÓN DE ANIMALES, EN LOS JARDINES QUE RODEAN MI PARRÓQUIA DEL SANTISIMO CRISTO DE LA LUZ

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BONA NIT:
Aquest migdia, he baixat amb el transpontín del meu Crispin , i la cámara de fotografias a veurer la Benedicció dels animalets, en els jardins que rodeigen la meva Parróquia del Santissim Crist de la Llum.
Aci teniu unes poques fotografíes.
El meu gat Pîpo no l´he baixat perque ja l´he portat altres anys.
En Crispin ha estat molt tranquilet.
No sabeu com he disfrutat rodejada d´aquestes criatures de Déu que son els animalets.
PAU I BE.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró

BUENAS NOCHES:
Este mediodía, he bajado con el transportin de mi Crispin, y la cámara de fotografías a ver la Bendición de los animalitos, en los jardines que rodean mi Parróquia del Santísimo Cristo de la Luz
Aquí tenéis unas pocas fotografías.
Mi gato Pipo no lo he bajado porque ya lo había llevado otros años.
Crispín ha estado muy tranquilito.
No sabéis como he disfrutado rodeada de estas criaturas de Dios que son los animalitos.
PAZ Y BIEN.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

Canción de los pajaritos. Vida de San Antonio



BON DIA:
Avui beneixen els animalets, encare que S.Antoni es el día 17.
Jo he triat aquest video tan preciós.
PAU I BE. Desde Valencia amb carinyo.

BUENOS DIAS
Hoy bendicen a los animalitos, aunque S. Antonio Abad es el día 17.
Yo he escogido este video tan precioso.
PAZ Y BIEN.Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

viernes, 13 de enero de 2012

MOMENTS D´AQUEST MATI-MOMENTOS DE ESTA MAÑANA


A LAS 9 h. DE LA MAÑANA CUANDO HE BAJADO, EL DÍA ESTABA ASÍ DE OSCURO



MIENTRAS PONIA MI NOMBRE EN LAS FOTOGRAFIAS,CRISPIN HA SUBIDO A LA MESA Y COMO TENÍA LA CÁMARA AL LADO CLIC, LO HE CAPTADO





POCO A POCO IBA CLAREANDO LA MAÑANA

-NOTA:- ME EQUIVOQUÉ AL PONER LA FECHA-HOY ES DIA 13-

-SI CLICÁIS AGRANDARÉIS LAS IMÁGENES-

BON DIA:
A les 9 del matí, quan he baixat he fet aquestes fotografías. Mentres anava fent-les el día el día anava clarejant.
Mare meva que despistada soc! He posat día 12 i estem a 13, pero no tinc temps de rectificarles.
I de repent, mentres els hi posaba el meu nom, m´ha saltat en Crispin a la taula del ordenador.
PAU I BE.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENOS DIAS:
A las 9i de la mañana, cuando he bajado he hecho estas fotografías. Mientras iba haciéndolas el día iba clareando.
¡Madre mía, que despistada soy! He puesto día 12 y estamos a 13, pero no tengo tiempo de rectificarlas.
Y de repente mientras les ponía mi nombre, Crispin ha saltado a la mesa del ordenador.
PAZ Y BIEN.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró.

miércoles, 11 de enero de 2012

UN COLLARET QUE CONSERVO AMB CARINYO-UN COLLAR QUE CONSERVO CON CARIÑO


ME LO REGALÓ MI MADRINA- AQUÍ TENIA 16 AÑOS

CON QUE CARIÑO AÚN ME LO PONGO


SENCILLO DE CRISTAL DE ROCA, SUS PIEDRECITAS PRODUCEN REFLEJOS-HACE UN RATO LE HE HECHO ESTAS DOS FOTOGRAFIAS

BONA NIT:
Aquest collaret, es molt important per mi, no per el seu valor material es de cristall de roca, sino per el valor sentimental.
M´el va regalar la meva padrina, quan tenía 15 anys, encare que la fotografía de dalt ja en tenía 16.
Fa una estona he fet aquestes dues fotografíes.
I ja ho veieu, que devagades no amb puc desfer dels apegos, pero es que per mi hi han petites coses que tenen gran valor sentimental, per sencilles que siguin.
PAU I BE.
Desde valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró.

BUENAS NOCHES:Eeste collar es muy importante para mi, no por su valor material es de cristal de roca, sino por el valor sentimental.
Me lo regaló mi madrina, cuan do tenía 15 años, aunque en esta fotografía ya tenía 16 años.
Y ya lo véis, a veces no me puedo deshacer de los apegos, pero es que para mi hay pequeñas cosas que tiene un gran valor sentimental, por sencillas que sean.
PAZ Y BIEN.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró

lunes, 9 de enero de 2012

ROSA MÍSTICA


ROSA ESCANEADA DE UNA POSTAL DE MI COLECCIÓN

DE ESTE LIBRO QUE TENGO EN CASA HE COPIADO EL POEMA
GERARDO DIEGO-CANTABRIA 3 DE OCTUBRE 1896-MADRID 8 JULIO 1987
-IMAGEN SACADA DE INTERNET-

BONA NIT:
Fa una estona fullejaba el llibre que he posat a dalt i ara copio aquest Poema tant bonic del que fue gran poeta Gerardo Diego.
DOLÇOS SONS.
Desde Valencia amb carinyo, Montserrat Llagostera Vilaró


BUENAS NOCHES:
Hace un rato hojeaba el libro de Poesías que he puesto arriba y ahora copio este Poema tan bello del que fue gran Poeta Gerardo Diego

ROSA MÍSTICA

Era ella
y nadie lo sabía.
Pero cuando pasaba,
los árboles se arrodillaban.
Anidaba en sus ojos
el "Ave Maria",
y en su cabellera
se trenzaban las letanías.

Era ella.
Era ella.
Me desmayé en sus manos,
como una hoja muerta,
en sus manos ojivales
que daban de comer a las estrellas,
Por el aire volaban
romanzas sin sonido,
y en su almohada de pasos
me quedé dormido.

-GERARDO DIEGO-


DULCES SUEÑOS.
Desde
Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró.


viernes, 6 de enero de 2012

NI ES COMPRA, NI ES VEND - NI SE COMPRA NI SE VENDE




7 GENER 1012

Son les 8 del matí i encare no s´ actualitzat la data del meu blog.
Mentres feia una mica de feina de la casa, m´ha vingut a la ment aquesta cançò interpretada per el gran Manolo Escobar i comque m´encanta tant la cançò com l´ interpret, he buscat al youtube i he triat aquest video.
I sabeu jo estic d´acord amb la frase " EL CARINYO VERDADER NI ES COMPRA NI ES VEND" .
Desde Valencia amb carinyo.

7 ENERO 2012

Son les 8 de la mañana y aún no se ha actualizat la fecha del meu blog.
Mientras hacia un poco de faena de la casa me ha venido a la mente este canción interpretada por el gran Manolo escobar y como me encanta tanto la canción como el intérprete, he buscado el youtube y he escogido este video.
Y sabéis yo estoy de acuerdo con la frase "EL CARIÑO VERDADERO NI SE COMPRA NI SE VENDE".
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró


ESTA TARDE DESDE LA TERRACITA DE MI CASA HE HECHO ESTAS TRES FOTOGRAFIAS,
LA DE ARRIBA MEDIA HORA ANTES QUE LAS DE ABAJO

Con cariño desde Valencia, Montserrat

AQUESTA TARDA DESDE LA TERRASSETA DE CASA HE FET AQUESTES TRES FOTOGRAFIAS
LA DE DALT ESTÁ FETA MITJA HORA AVANS QUE LES DE BAIX.

Amb carinyo desde Valencia, Montserrat Llagostera Vilaró


jueves, 5 de enero de 2012

EL CALIDOSCOPI I ELS REIS MAGS D´ORIENT- EL CALIDOSCOPIO Y LOS REYES MAGOS DE ORIENTE



ESTA SOY YO DE PEQUEÑA, CUANDO PARA MI LOS REYES MAGOS ERAN LA ILUSIÓN DE TODO EL AÑO.




IMAGEN ESCANEADA DE UNA POSTAL QUE TENGO EN MI CASA


IMAGEN SACADA DE INTERNET-MI CALIDOSCOPIO ERA MUY PARECIDO A ESTE
IMAGEN SACADA DE INTERNET-¡QUE BELLEZAS SE VEN A TRAVÉS DE UN SENCILLO CALIDOSCOPIO!

BON DIA:

Avui escric un record, d´unes de les coses més meravelloses que per mi amb van portar els Reis Mags.
Era un calidoscopi que vareig conservar molts anys, fins i tot els meus fills grans el varen poguer utilitzar.
Ah quina cosa més mágica era per mi aquell sencill tubet que acostan-li a l´ull i rodant-lo es veian uns maravillosos dibuixos de perdretas de colors.
I jo ho vareig demanat els Reis perque segur que alló valdria molts diners i els meus pares no m ho podrien comprar mai.
I si, els Reis Mags m´ho portaren.
Jo tindrie uns 8 anys.
Al cap d´uns díes parlant amb una senyora, mare d´una amigueta meva li vareig ensenyar el gran tresor el meu calidoscopi.
I la senyora, que es deia Vale, ni més ni menys, amb va descobrir l ´identitat dels Reis.
Mare meva, aixó no podia ser pas cert!, ja que aquel calidoscopi jo pensava amb la meva inoncencia que valia molts diners.
Això es un exemple que cada persona li dona un valor a les coses, inclús per mi un sencill tubet,amb unes pedretas a dins, podía significar una gran joia.
I es que per ser feliç, no cal tenir grans fortunes.
Es el secret de valorar les petites coses.
Vos desitjo que vos portin forçes coses els Reis
Desde Valencia, amb carinyo.

BUENOS DIAS:

Hoy escribo un recuerdo de una de las cosas más maravillosas que para mi me trajeron los Reyes Magos.
Era un calidoscopio que conservé muchos años, incluso mis hijos mayores lo pudieron utilizar.
¡Ah que cosa más mágica era para mi aquel sencillo tubito que acercándolo al ojo y dándole vueltas se veían unos maravillosos dibujos de piedrecitas de cristal de colores.
Y yo lo pedí a los Reyes Magos, porque seguro que mis padres no me lo podrían comprar.
Y si, los Reyes Magos me lo trajeron.
Yo tendría unos 8 años.
Pasados unos días, hablando con una señora, que era la madre de una amiguita mía le enseñé mi gran tesoro el calidoscopio.
Y la señora, que se llamaba Vale, me descubrió la identidad de los Reyes.
¡Madre mía no podía ser cierto!, yo pensaba en mi inocencia que valdría mucho dinero.
Esto es un ejemplo de que cada persona damos un valor a las cosas, incluso para mí un sencillo tubito de cartón con unas piedrecitas de cristal de colores, podía significar una gran joya.
Y es que para ser feliz, no es necesario tener grandes fortunas.
Es el secreto de saber valorar las pequeñas cosas.
Os deseo que os lleven muchas cosas los Reyes.
Desde Valencia con cariño, Montserrat Llagostera Vilaró